شاید فکر کنیم که یک طراحی دکوراسیون داخلی یا طرح معماری زیبا، همه جا مورد اقبال خواهد بود زیرا همه مردم دنیا زیبایی را می ستایند. چیزی که در این گزاره مغفول مانده، تفاوت تعریف از زیبایی در نقاط مختلف کره زمین و همچین بازه های زمانی مختلف است. آنچه یک محیط را دلنشین می کند به عوامل بسیار زیادی بستگی دارد. بعنوان مثال روزگاری استفاده از رنگ ها و طرح ها و هنرنمایی های مختلف در کاشی کاری و … بسیار مورد استقبال بود در حالیکه زندگی پرفشار و سخت امروز چیز های ساده و تنوع رنگ کم برای ذهن ما زیبا بنظر می رسد. به همین سبب با توجه به شرایط جغرافیایی، فرهنگی و … سبک های بسیاری در طراحی دکوراسیون و معماری داخلی وجود دارد که به معرفی برخی از آنها خواهیم پرداخت.
سبک طراحی دکوراسیون و معماری داخلی ایرانی
دکوراسیون داخلی سبک ایران دارای ویژگی هایی است که از ارزشی ویژه برخوردار است. ویژگی هایی چون طراحی مناسب، محاسبات دقیق، فرم درست پوشش، رعایت مسائل فنی و علمی در ساختمان، ایوان های رفیع، ستون های بلند و بالاخره تزئینات گوناگون که هریک در عین سادگی معرف شکوه سبک ایرانی است . یکی از اهداف اصلی این سبک سادگی و راحتی آن بوده است. اما علاوه بر این پارامترهای زیبایی و کاربردی بودن آن نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. رنگ قالب در این سبک رنگ قرمز می باشد که به معنای نشاط ، جنب و جوش است. اما جالب توجه ترین نکته در استفاده از نوع رنگ در این سبک می باشد که رنگ های گرم برای مناطق سردسیری و رنگ های سرد برای مناطق گرمسیری استفاده می شود و این نشانه توجه به اقلیم می باشد.
سبک دکوراسیون داخلی مینیمالیسم:
یک مکتب هنری است که براساس سادگی بیان و روش های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی پایه گذاری شده است. ساده گرایی را می توان زاییده و نماد طراح دکوراسیون داخلی روس روس دانست که ساختارگرا بودند و به خلاصه نمایی و اشکال هندسی تمایل داشتند. مانند مالویچ با اثر «سفید روی سفید» تجربیات هنرمندان روسیه در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بر هنرمندان اروپا و امریکا مانند مجموعه تابلوهای تماماً سفید رابرت راشنبرگ جوان و کارهای تک رنگ ایو کلین، و سری آکروم پیرو مانتزونی اثر گذاشت و به نوع دیگری بر کارهای مینا کاری روی مس رابرت ریمن دانست .
ساده گرایی پس از جنگ جهانی دوم، در هنر غرب به وجود آمد و بیشتر از سوی هنرمندان هنرهای تجسمی آمریکایی در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی، گسترش پیدا کرد. ساده گرایان بر این باورند که با زدودن حضور فریبنده ترکیب بندی و کاربرد موارد ساده و اغلب صنعتی که به شکلی هندسی و بسیار ساده شده قرار گرفته باشند، می توان به کیفیت ناب رنگ، فرم، فضا و ماده دست یافت. از هنرمندان این سبک می توان به دیوید اسمیت، دونالد جاد، ارنست تروا، سول لویت، کارل آندره، دن فلاوین، رابرت رایمن، رونالد بلادن و ریچارد سِرا اشاره کرد.
